ben je het vergeten?

Hoe vaak moesten je vader en moeder tegen je zeggen dat je weer vergeten was je tanden te poetsen of je schoenen op hun plaats te zetten. Je kamer was weer niet opgeruimd of de klusjes die je verondersteld werd te doen bleken weer eens niet gebeurd. Pa of ma werden er dan humeurig onder en kwamen je dan dreigend ondervragen met de hamvraag:’ ...of ben je het vergeten misschien?’ met daarna direkt gevolgd door: ‘hoe is het toch mogelijk?’. Het zijn misschien niet de leukste momenten uit onze kinderjaren maar vaak wel de momenten die ons leerden consequent te zijn, onze verantwoordelijkheid op ons te nemen en vooral dat het ene bij het andere hoort. Bij het eten horen er vuile potten en pannen, bij het uithalen van speelgoed hoort het opruimen en bij het knutselen en kliederen hoort het proper maken. Het ene brengt het ander met zich mee en wie zou er soms geen kaboutertje willen hebben om het tweede deel aan over te laten zodat we alleen nog zouden moeten doen wat we willen doen? Ouders moeten ons toch leren dat het niet allemaal loopt zoals wij willen en confronteren ons daarmee zodat wij groot kunnen worden en op een dag op onze eigen pootjes kunnen gaan staan zonder aldoor hulp te moeten vragen bij pappie en mammie. We leren onze eigen schoentjes dichtknopen en onze plan trekken als grote mensen die op onze beurt weer andere kleine mensjes dienen op te voeden tot volwassenen. Zo gaat het er al eeuwen aan toe en zo zal het blijven tot op die dag...
In deze voorbeeldjes zitten weer geestelijke lessen voor onze groei naar volwassenheid. Heel veel zaken die we zien bij het groot worden van kind naar volwassenheid zien we ook bij het geestelijk leven weer. Paulus gebruikt het voorbeeld van voedsel en zegt in de Korinthe- en Hebreeënbrief dat zuigelingen melk nodig hebben en geen vast voedsel verdragen. Maar buiten het voorbeeld van voedsel zijn er nog voorbeelden te vinden van hoe God Zijn kinderen opvoeding geeft. Het is natuurlijk zo dat wij als kinderen van God ons direkt op de vingers getikt voelen als er daar iemand iets durft over te zeggen. Maar toen onze ouders iets zeiden en ons daarmee iets wilden leren, deden ze dat omdat het ons ten goede zou komen en omdat ze het beste met ons voor ogen hadden. Toch deden wij wel lastig en luisterden we niet zo goed altijd en wilden onze eigen gang gaan en het kaboutertje inschakelen. Zo is het ook nu, God, onze hemelse Vader heeft het beste met ons voor en weet écht wat er goed is voor ons. Hij weet ook precies wat we allemaal nog moeten leren vooraleer we op ‘eigen’ benen kunnen staan. Hij duwt ons de juiste richting uit, Hij geeft te kennen wat Hij wil van ons, Hij corrigeert ons en motiveert ons. Soms vraagt Hij ons om op te ruimen of de boel opnieuw te ordenen, Hij is liefdevol, geduldig, streng en rechtvaardig met ons bezig om ons te maken tot Zijn Zonen en Zijn Dochters, grote en goed opgevoede Christenen die gehoorzaam zijn en volmaakt en heilig (zie Rom 6).
Als kind konden wij heel vaak tegenstribbelen en sommige zaken echt niet leuk vinden. Zo is het bij de lessen van God ook vaak. Hoe vaak zou God eigenlijk moeten uitkomen op de vraag: ‘ben je het vergeten?’ en direkt daarna stellen wij onszelf de vraag: ‘hoe is het toch mogelijk?’.
Als God ons bepaalde dingen beloofd en ons dingen geleerd heeft, onthouden wij die dan ook? Zal ik het anders stellen: Ben je wel zeker van het eeuwige leven? Ben je wel zeker van de vergeving en de genade die Hij je aanbiedt? Ben je wel zeker dat Hij je een nieuw leven geeft? En dat je volmaakt en geheiligd bent door het bloed van Zijn Zoon? Ben je wel zeker dat je vrijgekocht bent en dat er een hemelse plaats voor je bereid word? Dat Hij je liefheeft; Hij je wil doen groeien in gerechtigheid; Hij je Meester is; Hij je zonden gedragen heeft en niet meer gedenkt; Hij terug zal komen om ons te halen; Hij overwinnaar is van de dood? Allemaal vragen die we kunnen beantwoorden aan de hand van ons bijbeltje en omdat ons denken deze dingen wel begrijpt. Hoe zit het echter als het puntje bij paaltje komt en ons gevoel vaak net het omgekeerde verteld en we beginnen te twijfelen? Laten we Hem altijd aan het Woord of alleen als we het zelf niet meer weten of kunnen. Gaan we echt vertrouwen op Hem of geloven we alles tót we het in praktijk moeten brengen?
Ben je het vergeten misschien dat je volledig opnieuw kan beginnen in Zijn Kracht en met en door Zijn Geest. Enig idee wat dat precies inhoudt?
Ben je het vergeten misschien dat Hij je geroepen heeft om onberispelijk en rein voor Gods aangezicht te wandelen, of ben je dat gaan compromiteren en je gaan aanpassen tot het niveau van de gemiddelde kerkganger?
Ben je het vergeten dat je je ballast van het verleden en de zorgen van elke dag en van de toekomst bij Hem mag afgeven?
Ben je vergeten dat je dood bent geweest en weer opgestaan?
Veel vragen hé! Laat je niet ontmoedigen als het antwoord niet aldoor zo goed is maar begin opnieuw en ga radicaal en toegewijd op pad met Hem.
Gebaseerd op het ‘kinderlied’

‘Als je bent vergeten, o ja dan moet je weten,
dat Jezus steeds dezelfde is en blijft in eeuwigheid.
Hij wil nog steeds vergeven wat je ook hebt misdreven
Maar jij moet alles geven, want pas dan word je bevrijd

Refrein
Als je je bekeert pas dan komt er vrede
Je leven wordt vernieuwd net zoals bij mij
Jezus is de Heer die niemand teleurstelt,
Mensen doen dat wel, maar de Heer faalt nooit.

Je zult het ondervinden, dat God houdt van Zijn kinderen
Ervaren wat een grote vrede Jezus Christus geeft.
Van welk een grote waarde ben jij op deze aarde,
Ja, meer dan overwinnaar mag je zijn door Hem, die leeft.

Jezus is mijn Koning, mijn hart is nu zijn woning,
Hij’s alles in mijn leven, ’t maakt me elke dag weer blij.
Met Hem mag ik nu wand’len, zoals Hij deed mag ‘k handelen
Ik zou je willen vragen: is ’t bij jou, zoals bij mij?