Geloven light

Trendonderzoeker Matthias Horx heeft bij het onderzoek naar kerkelijke trends in één van zijn boeken een titel die luidt: ‘geloven light’, waarmee hij bedoelt dat velen de kerk verlaten hebben, maar dat de samenleving tegelijkertijd spiritueler wordt. Het geloof is niet uit de mode maar het is veranderd. Instituties zijn uit en grote kerken worden als ongeloofwaardige instituten gezien. Iedereen schept een eigen religie en doet dat naar de zachte categorieën van het eigen ik. Horx stelt: ‘ het gaat niet meer om wat waar is, maar om wat helpt’
In de jaren zestig was er nog een strijd aan de gang over Schrift en belijdenis. Tegenover schriftkritiek stelden velen zich fel te weer. Maar tegenwoordig gaat het vooral om de gevoelseenheid die we vinden in elkaar. Het is belangrijker dat je je goed voelt en een zekere eenheid ervaart met de ander dan dat je de waarheid zoekt. Velen relativeren de waarheid en zijn er ook niet in geinteresseerd: ‘wat maakt het uit, wat je vindt, als het maar prettig is’. We zijn weer de stillen geworden: protestanten protesteren nauwelijks meer.
Met name bij de jongeren ontbreekt het elan om de strijd aan te gaan. Iedereen dient Christus op zijn eigen manier. Waar maak je je druk om? Doe niet zo moeilijk. De meeste jongeren weten ook nauwelijks meer waarover de verschillende meningen en strekkingen gaan. Het gesprek over de waarheidsvraag veronderstelt een kennis die er vrijwel niet meer is. Het gaat erom dat ik me goed voel en in harmonie leef met mijn omgeving. Dogmatiek of schriftverstaan zijn niet belangrijk. De prediking moet mij aanspreken en ze moet onderhoudend zijn. De jongere wil een tof verhaal en een toffe predikant. Trap de jongere niet op de tenen met betuttelende woorden, hij maakt zelf wel uit wat hij doet.
Ook bij volwassenen zijn het vooral de pakkende boekjes die worden gelezen. Wie verdiept zich nog echt in een theologisch probleem? Wie leest er een goede dogmatiek? De boodschap moet vooral boeiend gebracht worden, zonder aanstoot te geven. Gods liefde, niet Zijn gerechtigheid moet belicht worden. Christus is een soort kerstman: ‘kom tot Hem en wordt gelukkig.’ Deze slogan past goed in het concept van de moderne mens op zoek naar geluk.
Sluipenderwijs heeft deze gedachte ons godsbeeld veranderd. God is een zachte, liefhebbende Vader geworden die alles eindeloos door de vingers ziet. Hij helpt mij in nood en schenkt mij een gelukkig leven. We hebben God nodig voor onze doelen in plaats dat wij Hem volgen op Zijn wegen. God is altijd voor mij, nooit tegen mij. God neemt ons aan zoals we zijn. God wordt onze grote vriend, onze grote teddybeer. Deze nieuwe trend van de ‘softheid’ is niet zomaar een randverschijnsel, maar zij infecteert vele christenen en vrijwel niemand kan zich eraan onttrekken.

(Uit ‘Stroomopwaarts in een nieuwe eeuw’ door Stephan Holthaus)

Is hier enige herkenning en erkenning of zijn we zo goed bezig als we denken? We leven in het laatste der dagen en geven we de brullende leeuw steeds meer ruimte om zich te bewegen en te verslinden? We zwemmen hopelijk nog stroomopwaarts maar blijkbaar vaak met water aan de lippen en met de dreiging van de verdrinkingsdood voor ogen. Pas op dat je niet meegesleurd word in het kolkende, zuigende water van de wereld. Let op dat je niet alleen nog je eigen hoofd boven water houdt, maar dat je ook kan toezien dat anderen dat nog kunnen volhouden. Hebben we die kracht? Zijn we nog moedig en dapper en volhardend en vol met energie of zijn we het moe, laten we los en zinken we weg. Zoeken we die Kracht, want wijzelf kunnen het niet. Zijn we ons bewust van de tijdsgeest?
Er waren tien maagden, vijf wijze en vijf dwaze. Ze verwachten de komst van de Koning maar vielen in slaap, ja ook de wijze…hopelijk heb je de wekker gehoord.